مسعود کامران ملی پوش دوومیدانی کشورمان درباره وضعیتش اظهار کرد: من ۳/۵ سال است که ورزش دوومیدانی را به صورت حرفه‌ای شروع کرده ام و سال اولی که وارد این رشته ورزشی شدم در ماده ۱۱۰ متر با مانع قهرمان ایران شدم و با کسی رقابت کردم که ۱۰ سال نفر اول ایران بود و توانستم در دومین مسابقه خود قهرمانی را نصیب خود کنم.
او افزود: چند مسابقه خارج از کشور اعزام شدم و پارسال به مسابقات جام کازانف در قزاقستان اعزام شدم و مقام اول آن رقابت‌ها را کسب کردم و رقیب من در جام کازانف در مسابقات دوومیدانی داخل سالن قهرمانی آسیا در تهران مقام اول را به دست آورد و سهمیه المپیک و جهانی را کسب کرد.
کامران گفت: من خیلی کنجکاو بودم چطور کسی که توانستم در کشورش شکستش بدهم بعد از یک سال این قدر پیشرفت کند. من در این ۳ سال حمایتی از جایی نشدم و اردو‌ها را خودم برنامه ریزی و هزینه کردم و حتی مسئولان هزار تومان هم کمک نکردند. مشکل اینجا هست که ما باید به فکر المپیک باشیم یا خودمان را گول می‌زنیم و نمی‌دانم شرایط به چه صورت است. فرق ما با رقیبانمان این است که آن‌ها هیچ دغدغه‌ای ندارند، اما ما برای اخذ مکمل باید وام بگیریم و به خاطر خرید یک کفش باید پول قرض کنیم. ما باید به فکر المپیک و آینده باشیم و بعد از دوران ورزشی چه چیزی برای ما در این شرایط می‌ماند که این همه داریم سرمایه گذاری روی خودمان می‌کنیم و آخرش چیزی پیش نمی‌آید و واقعا این موضوع دارد من را اذیت می‌کند. خیلی وقت‌ها بیخیال شدم و خواستم جا بزنم، اما مربیان و دوستان نزدیکم نگذاشتند و خواستند ادامه بدهم، اما واقعا کسی درک نمی‌کند.
ملی پوش دوومیدانی بیان کرد: رکورد‌هایی که اکنون دارم می‌زنم ۱۰ سال است کسی نتوانسته این رکورد‌ها را بزند و خودشان هم می‌گویند که تو استعداد داری و می‌توانی به المپیک برسی. اینکه من تلاش می‌کنم به خاطر این است که از استعدادی که خداوند به من داده است بتوانم استفاده کنم، اما با وجود اینکه خودم شرایط مالی خوبی ندارم و قرض و وام می‌گیرم و با خودم می‌گویم آخرش چه می‌شود و شرایط چه زمانی درست می‌شود. حمایت‌ها برابر نیست. چرا یک نفر باید ۴ کفش بگیرد، اما من باید پول قرض بگیرم تا کفش بگیرم.
ثبت دیدگاه