دسته: فرهنگی و هنری

به گزارش ایسنا، در نامه‌ای که اخیرا از سوی پرهام جانفشان ـ مدیرکل میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی استان تهران ـ در اختیار دفاتر خدمات مسافرتی و آژانس‌های گردشگری استان تهران ابلاغ شده، آمده است: «گزارش‌های واصله و بررسی‌های صورت‌گرفته مؤید آن است که برخی دفاتر و شرکت‌های خدمات مسافرتی و گردشگری، خارج از چارچوب ضوابط و مقررات و وظایف ابلاغی خود، اقدام به تبلیغ و فروش بلیت کنسرت خوانندگان معلوم‌الحال و من‌جمله لس‌آنجلسی می‌کنند.

ضمن تأکید بر رعایت شئونات اسلامی، اعمال فوق‌الذکر تخلف تلقی شده و درصورت احراز، پرونده دفاتر خاطی برای اتخاد تصمیم به کمیسیون فنی ارجاع می‌شود.»

با وجود این اخطار، اما حرمت‌الله رفیعی ـ رییس هیأت مدیره انجمن صنفی دفاتر خدمات مسافرت هوایی و جهانگردی ـ به ایسنا گفت که تا کنون درباره فروش بلیت و یا تبلیغ این کنسرت‌ها از سوی دفاتر خدمات مسافرتی، گزارشی به این انجمن نرسیده است. حوزه فعالیت این دفاتر و حدود قانون مشخص است و خروج از آن، تخلف محسوب می‌شود و دفاتر خدمات مسافرتی به این موضوع آگاه هستند.

رفیعی همچنین اظهار کرد:‌ آن‌هایی که چنین تبلیغات و تورهایی دارند، مراکز بدون شناسنامه هستند و مجوز آژانس گردشگری ندارند و اتفاقا ما مطالبه‌گر هستیم که باید جلو این مراکز بدون مجوز و شناسنامه را در گردشگری بگیرند.  

این بخشنامه در سال‌های گذشته که این کنسرت‌ها در کشورهای همجوار بیشتر برگزار می‌شد، نیز ابلاغ شده و درباره ممنوعیت تبلیغ و فروش خدمات مرتبط با آن به دفاتر گردشگری هشدار و اخطار داده شده بود.

انتهای پیام

به نقل از رویترز، گردشگران بیشتری در ماه اکتبر نسبت به ماه مشابه در سال ۲۰۱۹ قبل از همه‌گیری به ژاپن آمدند، توسعه‌ای که پس از کاهش آن در تابستان از اقتصاد حمایت می‌کند.

سازمان ملی گردشگری ژاپن گزارش کرد که تعداد گردشگران حدود ۲.۵۲ میلیون نفر بود، در حالی که در اکتبر ۲۰۱۹ تقریباً ۲.۵۰ میلیون نفر ثبت شد.

گردشگری یکی از معدود نقاط روشن در بهبود اقتصادی ژاپن بوده است. هزینه‌های گردشگران خارجی به ژاپن در سه ماهه منتهی به سپتامبر از سطح قبل از همه‌گیری فراتر رفت زیرا کاهش ارزش ین در سال جاری قدرت خرید آنان را افزایش داد.

افزایش در گردشگری نمونه‌ای از این مورد است که چگونه ین ضعیف به اقتصاد کمک کرده است. از سوی دیگر، ضعف ارز، هزینه‌های واردات را برای خریداران و شرکت‌های داخلی افزایش داده است و به تورم دامن می‌زند.

در سال جاری تاکنون، ین در برابر دلار آمریکا حدود ۱۳ درصد و در برابر یورو حدود ۱۴ درصد کاهش یافته که ظرفیت هزینه‌ گردشگران خارجی را افزایش داده است.

اقتصاد ژاپن در سه ماهه سوم بیش از حد انتظار کاهش یافت و به‌طور سالانه ۲.۱ درصد نزول کرد که عمدتاً به دلیل کاهش مخارج تجاری، مصرف ضعیف و عقب‌نشینی ناشی از صادرات خالص بود. جهش بیشتر گردشگری در این سه ماهه می‌تواند به این کشور کمک کند تا از رکود جلوگیری کند.

تعداد گردشگران از کره جنوبی در ماه اکتبر ۶۳۱ هزار و ۱۰۰ نفر بود که بیش از سه برابر آمار قبل از همه‌گیری است. گردشگران از تایوان، سنگاپور و ایالات‌متحده نیز در اکتبر ۲۰۱۹ سطح گذشته مربوط به خود را شکست دادند.

انتهای پیام

ایسنا/قم مدیر کانون تخصصی نمایش‌های خیابانی اداره‌کل هنرهای نمایشی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی با بیان اینکه وضعیت تئاتر قم بسیار قابل قبول بوده و حضور جوان‌ها و نوع فعالیت‌های آنان کاملاً رضایت‌بخش است، گفت: این جوانان بسیار خوش‌فکر و خلاق هستند و می‌توانند چشم‌انداز روشنی برای تئاتر قم رقم بزنند.

سید امیرحسین قاضی زاده هاشمی، پنجشنبه (۲۵ آبان‌ماه) در مراسم سالروز حماسه و ایثار مردم اصفهان که در گلزار شهدای این شهر برگزار شد، اظهار کرد: وقتی تصاویر مراسم تشییع ۳۷۰ شهید در یک روز یعنی روز ۲۵ آبان ۱۳۶۱ اصفهان را می‌بینیم، جمعیتی است که انتها ندارد و ذره‌ای سستی، شکست و اندوه در چهره مردم دیده نمی‌شود.

معاون رییس‌جمهور با اشاره به اینکه در همان روز مردم اصفهان نشان دادند با جمعیت بیشتری در قالب رزمندگان اسلام به جبهه اعزام می‌شوند، افزود: این حوادث ملتی را می‌سازد که خصوصیت و ویژگی آنان صبر و شکیبایی است. این ملت به سبب ایمان و نعمت بزرگ انقلاب اسلامی و امامت و ولایت، صبور است. ما شاهد این صبوری و شکوری در غزه هم هستیم.

قاضی زاده هاشمی با بیان اینکه غزه به‌عنوان قطعه‌ای از جان جهان اسلام توسط حاکمان کشورهای اسلامی فراموش شده است، گفت: محاصره زمینی و دریایی غزه به گونه‌ای است که مردم غزه به مایحتاج روزانه خود دسترسی ندارند.  بچه‌های مظلوم در بغل پدران و مادران، و پدران و مادران در جلو چشم فرزندان به شهادت می‌رسند.

رئیس سازمان بنیاد شهید و امور ایثارگران، مقاومت مردم غزه را ناشی از جهان‌بینی عمیق دانست و گفت: این مقاومت سبب پیروزی غزه و فلسطین خواهد شد. مردمی که خودشان را کشته در راه خدا می‌خواهند دارای تمدنی پیروزی‌آفرین هستند که امید بخش و بصیرت‌بخش است.

او با بیان اینکه در آمریکا، انگلیس و فرانسه نهضت‌های قوی مردمی تشکیل شده است، خاطرنشان کرد: صبر جانانه در راه خدا سبب تکان خوردن قلوب مردم جهان شده است.

قاضی زاده هاشمی تاکید کرد: جنگ امروز، جنگ فلسطین و رژیم صهیونیستی نیست بلکه جنگ حق و باطل است و حق پیروز است؛ همان‌طورکه در گذشته ملت بزرگ ایران در طول تاریخِ بیش از ۴۰ سالِ خود شکوهی مانند ۲۵ آبان ‌ماه را در اصفهان آفریدند و خداوند امکان پیروزی بر آن ها داده است.

انتهای پیام

به گزارش ایسنا به نقل از ستاد خبری سی‌ویکمین هفته کتاب جمهوری اسلامی ایران، آیین بزرگداشت ناشر پیشکسوت حاج احمد عطایی در سومین روز از هفته کتاب، پنجشنبه (بیست‌وپنجم آبان‌ماه ۱۴۰۲) با حضور محمدحسین صفارهرندی عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام، یاسر احمدوند معاون امور فرهنگی وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی، میثم نیلی مدیرعامل مجمع ناشران انقلاب اسلامی، علی رمضانی، دبیر هفته کتاب و مدیرعامل خانه کتاب و ادبیات ایران، محمدعلی مرادیان، مدیرکل دفتر توسعه کتاب و کتابخوانی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، مهدی رمضانی، دبیرکل نهاد کتابخانه‌های عمومی کشور، جمعی از مدیران و مسئولان فرهنگی کشور، مرتضی آخوندی مدیرعامل انتشارات دارالکتب الاسلامیه و تعدادی دیگر از ناشران پیشکسوت در سالن اجتماعات کتابخانه مرکزی پارک شهر تهران برگزار شد.

میثم نیلی به عنوان میزبان و اولین سخنران این آیین ضمن خوشامدگویی به حضار و میهمانان گفت: در طول سال‌های خدمت و حضور در نهادهای فرهنگی، مخاطب حاج احمد عطایی و همسنگران مخلص او بوده و هستیم. ما همیشه از زحمات و ثمرات وجودی این ناشر که در مسیر ولایت و قدردانی از ولایت بود، استفاده کرده‌ایم.

وی درباره دلایل برگزاری این نشست، اشاره کرد: پیشکسوتی در امر نشر، اولین موردی است که باید به آن توجه کرد. مورد دوم انقلابی بودن ایشان و آثار منتشرشده از انتشارات اوست. به هنگام عمل کردن و نیازسنجی موضوعات روز جامعه، اتصال به عالم ربانی و حرکت در صراط مستقیم انقلاب و دوری از مسیرهایی که دارای اعوجاج فکری هستند از دیگر ویژگی‌های این ناشر است. اخلاص، گمنامی و استقامت حاج‌آقا عطایی و همسنگران او در این مسیر یک اتفاق قابل ستایش است.

نیلی ادامه داد: توجه «انتشارات قدر ولایت» به موضوع تاریخ معاصر و انقلاب اسلامی بیشتر از موضوعات دیگر است، اما در سال‌های اخیر در حوزه کودک و نوجوان هم کار کرده‌اند. آثاری که با موضوع معارف اسلامی به زبان کودکان و نوجوانان منتشر شده از آثار گرانقدر این ناشر است.

 محمدحسین صفار هرندی سخنران بعدی این آیین، ضمن گرامیداشت هفته کتاب گفت: آقای عطایی می‌گویند که از من حرف نزنید، اما وقتی از آثار این انتشارات حرف می‌زنیم به شخص آقای عطایی می‌رسیم. سابقه آشنایی ما به چند ده سال می‌رسد. مضمون غالب در شخصیت او، پاسداری از انقلاب اسلامی است. اقتضای امروز این پاسداری فروزان نگه داشتن مشعل تعهد و دانایی است.

صفار هرندی با بیان اینکه کاری که احمد عطایی شروع کرد، فقط به تاسیس انتشارات محدود نمی‌شود، گفت: به نظرم او در جهت احیای امر الهی که بخش عمده آن در پرتو آگاهی‌بخشی است، حرکت می‌کند. ناشر بودن، یک تعهد ابتدایی است. امروز که نگاه می‌کنیم، می‌بینیم که تیم «انتشارات قدر ولایت» همان آرمان و عهد نخستین خود را دنبال می‌کند و به آن وفادار مانده است.

وی افزود: دفاع کردن از حق و ابلاغ رسالت موانعی دارد. همان‌هایی که فکر می‌کنند هدایت به جهنم جزو حقوق بدیهی بشر و هدایت به سمت بهشت زوری است و باید جلو این زور را گرفت، مانعی در مسیر ابلاغ حق و رسالت هستند. متاسفانه پس از انقلاب کلام و قلم هرزه‌نویسان به سمت تولید کتاب و تغییر ذائقه فرهنگی مردم رفته است. این یک هجوم فرهنگی است. آقای عطایی در شروع کار خود برای احیا و حفظ اندیشه اسلامی آستین بالا زد. چون در ابتدای انقلاب، نیروهای ضدانقلاب، انقلاب اسلامی را روایت می‌کردند.

صفارهرندی ادامه داد: گاهی اوقات آقای عطایی نزد من از اوضاع گله می‌کرد. سعی می‌کردم که گره کوچکی از مشکلات او باز کنم. اما خیالم راحت است که از یقین و صبر در مسیرش کم نمی‌آورد. خبر دارم که در دوران کاری خود متحمل ظلم و مشکلاتی بود، اما شانه‌هایی برای تحمل این مشکلات داشت. در مجموعه ناشران متعهد کشور، انسان‌های صبوری چون آقای عطایی کم نیستند.

وی در بخش دیگری از سخنان خود با اشاره به ضرورت گسترش فرهنگ کتابخوانی در جامعه گفت: ای کاش بتوان حلاوت کتابخوانی را به همه منتقل کرد. آقای عطایی و دوستان‌شان این حرکت را به لحاظ اعتقادی آغاز کردند. دنبال این هستند که با کار خود یک گره ذهنی یا یک مانع عاطفی از سر راه جوانان و نوجوانان کشور بردارند. کارهایی که ایشان و مجموعه قدر ولایت از دو جنبه کمی و کیفی تولید کرده‌اند، قابل توجه است. البته گاهی اوقات انتقاداتی هم داشتم که به آن‌ها گفتم. اما این حجم کار ستودنی است. ۸۰۰ عنوان کتاب در طول ۳۰ سال یعنی که این موسسه توانسته گرهی باز کند یا حرفی برای گفتن داشته باشد.
 

یاسر احمدوند نیز با ذکر ویژگی‌های شخصیت حاج احمد عطایی گفت: پیشنهاداتی که آقای عطایی برای مسائل کلان فرهنگی دارند، نشان‌دهنده دغدغه اوست. مهم‌ترین ویژگی آقای عطایی، اطاعت است که در معارف ما یک مفهوم مهم و جالب توجه به شمار می‌آید. به ظاهر معنای فرمان‌بری می‌دهد اما ریشه این کلمه به معنای رغبت و خضوع است. آنچه مومنان به آن عمل می‌کنند، از روی اجبار نیست، از خضوع و رغبت است. آقای عطایی از روی اختیار پیشتاز و پرچمدار مسیر خود است. همین ویژگی باعث می‌شود که توجه و عمل به کار فرهنگی در این دوره اهمیت پیدا کند. دوره‌ای که اطاعت از ولی، نیازمند توجه و کار فرهنگی است.

وی افزود: ما موسسات فرهنگی زیادی در کشور داریم. کتاب همیشه به غذای روح تشبیه شده است. می‌توان موسسات فرهنگی را هم آماده‌ساز این غذای فرهنگی معرفی کرد. اما برخی از این موسسات به عنوان «موکب» عمل می‌کند. یعنی طوری عمل می‌کنند که جان و روح مسافران و رهگذران را برای مسیر انقلاب تقویت کنند. برای مجموعه پرتلاش و مخلص «قدر ولایت» آرزوی توفیق و اثربخشی بیشتر داریم. امیدوارم ما هم بتوانیم خدمتگزار دوستانی که در این مسیر حرکت می‌کنند باشیم.

این مراسم با تقدیر و اهدای هدایایی به حاج احمد عطایی، مدیر انتشارات قدر ولایت همراه بود. از جمله «قرآن» اهدایی دفتر رهبر معظم انقلاب (مدظله‌العالی) در این مراسم به حاج احمد عطایی اعطا شد. متن یادداشت رهبر انقلاب به این شرح است:

«بسم‌الله الرحمن الرحیم

اهدا به مناسبت همت و تلاش مومنانه در نشر کتاب.

سید علی حسینی ۱۴۰۲/۰۸/۲۵»

در پایان این مراسم حاج احمد عطایی ضمن تشکر از مسئولان برگزاری و مهمانان حاضر در این آئین گفت: امام سالک و مجاهد ما خیلی خوب گفتند که ما هیچ هستیم و هرچه هست، همه اوست. بنده خودم را قابل توصیفات دوستان نمی‌دانم. این لطف خداست که پرده‌ای روی جهالت و سیئات ما کشیده است. از همه عزیزان حاضر در مراسم صمیمانه تشکر می‌کنم، زیرا این دوستان در واقع یک حرکت فرهنگی را تقویت کردند. از مجمع ناشران انقلاب اسلامی و آقای نیلی که متولی این مراسم بودند تشکر می‌کنم. همچنین از دوستان وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و خانه کتاب و ادبیات ایران هم کمال تشکر را دارم.

وی افزود: بار ما سنگین‌تر شده است، امیدوارم که تحمل این بار را داشته باشیم. از مجموعه فرهنگی قدر ولایت و همکاران خودم در این موسسه تشکر می‌کنم. حتی از همسران این عزیزان تقدیر و تشکر می‌کنم، چون کاری که ما می‌کنیم بازخورد اقتصادی چندانی ندارد. تمام آنچه در این مراسم گفتند متعلق به این برادران است. من از مجمع ناشران درخواست کردم که این مراسم تجلیل به سمت موسسه و همکاران من حرکت کند. امیدوارم که این مسیر را با دعای خیر شما و با قوت ادامه دهیم.

سی‌ویکمین دوره هفته کتاب جمهوری اسلامی ایران با شعار «آینده خواندنی است» از بیست‌وسوم آبان‌ماه آغاز به کار کرد و تا سی‌ام آبان‌ماه ۱۴۰۲ به کار خود ادامه می‌دهد.

انتهای پیام

آفتاب‌‌نیوز :

پیکر این هنرمند ساعت ۱۰ و نیم صبح فردا ۲۶ آبان ماه در قطعه هنرمندان بهشت زهرا (س) به خاک سپرده می‌شود.

جلیله هیبتان، هنرمند تئاتر و فعال تئاتر عروسکی روز سه شنبه ۲۳ آبان ماه بر اثر عفونت ریه درگذشت. 

او متولد اوایل دهه ۵۰ بود و دانش‌آموخته تئاتر از دانشکده سینما تئاتر بود که به عنوان طراح و سازنده عروسک، بازی دهنده عروسک و طراح لباس و … با پروژه‌های مختلف تئاتر و نمایش عروسکی همکاری داشت.

در کارنامه هنری جلیله هیبتان، همکاری با هنرمندانی چون امیررضا کوهستانی، محمد عاقبتی، بهروز غریب‌پور، کیومرث مرادی، سجاد افشاریان، مرجان پورغلامحسین، رکسانا مهرافزون، حسین چراغی و … دیده می‌شود.  

او با اجرای پروژه‌هایی همچون «ایران استرالیا» کار سجاد افشاریان، «در میان ابرها» به کارگردانی امیرضا کوهستانی، «ماهی سیاه کوچولو»، «شب‌های خیمه شب بازی»،«من شاه ریچارد بودم» و «تنها خدا حق دارد بیدارم کند» به کارگردانی محمد عاقبتی، اپرای عروسکی «رستم و سهراب» به کارگردانی بهروز غریب‌پور، «سمیرغ» کار کیومرث مرادی، «پرواز شماره ۷۴۵» کار مرجان پورغلامحسین، «اصفهان، شهر بچه‌های لهستان» کار رکسانا مهرافزون، «راز کوه مهربان» به کارگردانی حسین چراغی و …  همکاری داشته است.

هیبتان همچنین نمایش‌ «من باید برم خیلی دیرم شده»  را با نمایشنامه‌ای از محمد چرم شیر که برگرفته از رمان «خیابان بوتیک‌های تاریک» نوشته پاتریک مودیانو است، کارگردانی کرده بود که این نمایش سال ۸۹ در تالار انتظامی خانه هنرمندان ایران روی صحنه رفت. او در دوره دانشجویی نیز نمایش «پری کوچک دریایی» را در جشنواره نمایش عروسکی دانشجویی اجرا کرده بود.

آفتاب‌‌نیوز :

روابط عمومی مجموعه تاریخی ـ فرهنگی سعدآباد اطلاع داد: پیش از ظهر روز سه‌شنبه، بیست‌وسوم آبان‌ماه ۱۴۰۲، همکاران واحد خدمات و پشتیبانی حین مأموریت‌های ابلاغی و روزمره در یکی از محوطه‌های مجموعه سعدآباد، متوجه بخشی از یک اثر سنگی در محوطه این مجموعه شدند و متعاقبا با دستور مؤکد مدیریت مجموعه مبنی بر رعایت تمام ضوابط و دستورالعمل‌های منطبق بر صیانت از آثار تاریخی و با حضور تمام مسئولان اعم از یگان حفاظت، حراست و کارشناسان ذی‌ربط و نظارت واحد حفاظت و مرمت آثار مجموعه، اثر مکشوفه تاریخی با حفاری تکمیلی و کاملا حفاظت‌شده از عمق خاک خارج و با تدابیر حداکثری و ضابطه‌مند در قالب صیانت مقدماتی به محوطه امن در سعدآباد منتقل شد.

کارشناسان مجموعه سعدآباد احتمال می‌دهند شیٔ تاریخی یادشده که ارتفاعی در حدود یک متر دارد، مخصوص فواره آب‌نمای ساخته‌شده باشد که بنا به دلایلی که نیازمند پژوهش‌های تکمیلی است، هیچگاه مورد استفاده قرار نگرفته و به یکی از محوطه‌های حاشیه‌ای مجموعه انتقال یافته است.

روابط عمومی سعدآباد همچنین اعلام کرد: پس از شناسایی این شیء، عملیات پاکسازی، حفاظت و مرمت این اثر نفیس به صورت عملیات زنده مرمتی توسط کارشناسان در ورودی کاخ موزه سبز آغاز شده و بازدید کنندگان مجموعه می‌توانند از نزدیک شاهد روند مرمت این اثر باشند.

در فاز مقدماتی، کارشناسان در حال تکمیل مطالعات آزمایشگاهی جنس سنگ و تطبیق نقوش حکاکی‌شده روی اثر هستند.

پس از پایان مراحل حفاظت و مرمت، این اثر هنری طی مقدمات امکان‌سنجی و مکان‌یابی در موقعیتی مناسب و به‌عنوان عضو جدیدی از آثار موزه‌ای و محیطی مجموعه سعدآباد در معرض دید عموم قرار خواهد گرفت.

مجموعه سعدآباد همچنین اطلاع داد که فعالیت کارشناسی و تحقیقاتی توسط متخصصان به‌صورت مستمر ادامه دارد و اخبار تکمیلی و به مرور در اختیار علاقه‌مندان قرار می‌گیرد.

این مجموعه در دوره‌های پهلوی اول و دوم، کاربری مسکونی، اداری و سیاسی داشته است. در برخی اسناد اشاره شده که قدمت سکونت در سعدآباد به دوره قاجار می‌رسد، اما براساس اطلاعاتی که در وب‌سایت سعدآباد آمده است، این مجموعه از سال ۱۳۰۴ یعنی زمان قدرت گرفتن رضاشاه تا ۱۳۵۷ خورشیدی در اختیار پهلوی‌ها بوده است.

 

آفتاب‌‌نیوز :

پس از رفتن منوچهر شاهسواری، مرضیه برومند به عنوان رئیس خانه سینما معرفی شد، ریاستی که عمر چندانی نداشت.

زمانی که مرضیه برومند بر مسند ریاست نشست همه از اون به عنوان یک هنرمند سرسخت یا کردند، اما هفته پیش خبر رسید که استعفایش پذیرفته شده، استعفایی که برومند دهم مهر آن را نوشته بود.

بعد از یک هفته اعلام شد علی دهکردی به عنوان رئیس خانه سینما در این جایگاه قرار خواهد گرفت و نکته اصلی ماجرا هم همین بود که چرا برومند رفت؟

شاید علت اصلی این ماجرا را خود برومند بهتر بتواند توضیح دهد، اما برای بررسی رفت‌وآمد‌های در خانه سینما به گفتگو با محمدرضا لطفی منتقد سینما و از اعضای هیات مدیره و بازرس انجمن منتقدان و نویسندگان سینمایی ایران پرداختیم که در ادامه می‌خوانید.

آیا شرایط فعلی خانه سینما یک بازتاب کلی از تمام سینمای ایران است؟

اینکه بخواهیم بگوییم خانه سینما بازتابی از کل سینمای ایران است تقریبا صحت دارد به این خاطر که هرگوشه‌ای از سینما بازتابی از کل سینمای کشور است. اصل ماجرا هم در این است که در خانه سینما یک مناقشه‌ای وجود دارد. در گام اول ما باید تعریفشان از صنف را بررسی کنیم، صنف یک نهادی است که دخل و خرج خود را از طریق حق عضویت اعضا تامین می‌کند و یک نهاد مستقل تعریف می‌شود و در مقابل حق عضویتی که دریافت می‌کند یک امکاناتی را در اختیار فرد قرار می‌دهد و همین باعث می‌شود آن عضو هزینه را با رضایت تمام تقبل کند. در مجموع رابطه صنف با عضو و عضو با صنف یک رابطه تعریف شده و متقابل است و این اتفاق برای رفاه صنف اعمال می‌شود، این تعریف صنف است.

حالا در کشور ما چه صنفی وجود دارد که این رابطه علت و معلولی در آن شکل گرفته است؟ اصلا ما تعریف صنف نداریم یا حتی در کشور صنف واقعی هم نداریم. ما یک جایی به نام خانه سینما داریم که اگر بخواهد آن استقلال را داشته باشد باید یک درصد بسیار بالایی از دستمزد دست‌اندرکاران سازنده را بگیرد و در مقابل هیچ‌گونه نگاه مالی به دست دولت، سازمان سینمایی، وزارت ارشاد، صندوق اعتباری هنر و هیچ نهاد دیگر نداشته باشد آن زمان می‌توانیم بگوییم خانه سینما مستقل است، اما زمانی که حتی یک ریال بودجه از سازمان سینمایی، یا وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی اخذ می‌شود، نمی‌توانیم خانه سینما را نهاد مستقل بدانیم. خانه سینما نمی‌تواند مستقل باشد، چون مادامی که حتی یک ریال از نهاد دیگری دریافت می‌کند نمی‌تواند طبق آن چیزی که می‌خواهد پیش برود.

پس با این شرایط ما نمی‌توانیم از خانه سینما توقع داشته باشیم، چون نمی‌تواند کاری انجام دهد؟

دقیقا همین‌طور است، این توقع بیجایی است که ما از خانه سینما داریم، مادامی که این استقلال رخ ندهد در روی همین پاشنه می‌چرخد.
هر رئیسی که بیاید و برود، هر هیئت مدیره‌ای که برود و بیاید، مادامی که بخش تامین مالی خانه سینما مشخص نشود وضع همین است، منابع مالی دامنه حرکتی شما را تعیین می‌کنند.

از زمان استعفای فرهاد توحیدی و همزمان با دعوا برسر برگزاری یا عدم برگزاری جشن خانه سینما تا استعفای مرضیه برومند، چه اتفاقی افتاد سازوکار استعفا چه بود و در گام بعدی چگونه علی دهکردی به عنوان رئیس معرفی شد؟

درباره سازوکار استعفا من نمی‌دانم که داخل آن چه اتفاقی رخ داده، شاید می‌خواستند مرضیه برومند را راضی کنند که سر کارش باشد، این ماجرا را نمی‌دانیم.

مرضیه برومند به عنوان یک آدم سرسخت در ذهن ما مجسم شده است چه اتفاقاتی درون خانه سینما درحال رخ دادن است که آدمی مثل مرضیه برومند هم پا پس کشید؟

من خیلی راحت بگویم شما در خانه سینما بخواهی تکان بخوری باید هزینه پرداخت کنی، از یک پذیرایی ساده گرفته تا هر چیز دیگر و برای اینکه منابع مالی خانه سینما هم وابستگی مالی دارند، هم ندارند، هم می‌خواهد مستقل باشد، هم نمی‌تواند مستقل باشد، این برهم ریختگی را ایجاد کرده و مرضیه برومند که سهل است الان مارتین اسکورسیزی را هم مدیرعامل خانه سینما کنیم، هیچ کاری نمی‌تواند انجام دهد. پس این را هم در ذهنمان داشته باشیم که علی دهکردی قرار نیست کار ویژه یا خاصی انجام دهد، اصلا نمی‌توانیم چنین انتظاری از او داشته باشیم، چون در تمام ادوار اوضاع همین‌گونه بوده کاری با دولت فعلی و دولت سابق هم نداریم. یک زمانی خانه سینما و دولت همسو بودند یک زمانی زاویه داشتند، اما این ماجرا هیچ ارتباطی به تامین منابع مالی ندارد.

اما این را می‌شنویم که از زمانی که پای خانه سینما به فعالیت‌های سیاسی باز شد، کارایی سابق خود را از دست داد.

موضوع سر این است که ما در جامعه‌ای زندگی می‌کنیم که خانه سینما بخش کوچکی از آن جامعه به شمار می‌آید، در یک دوره‌ای نگاه سیاسی پررنگ‌تر است و در دوره‌ای نگاه سیاسی کمرنگ‌تر می‌شود و این در جامعه ما طبیعی است، شرایط فعلی جامعه یک رویکرد سیاست‌زده است و این طبیعی است که آدم‌ها نگاه سیاسی پررنگ‌تری نسبت به گذشته داشه باشند. در واقع خانه سینما کنشگری سیاسی نداشته است اقتضای جامعه باعث شده که خانه سینما در بامزه‌ای از زمان واکنش‌هایی داشته باشد مثلا همین ماجرای ممنوع الفعالیتی بازیگران یک بحث سیاسی است، اما به هر حال به خانه سینما هم مرتبط است.

اگر نمی‌تواند کاری انجام دهد، ضرورت برقرار آن چیست؟

داستان فقط برسر این نیست که یقه ارشاد یا سازمان سینمایی را بگیرد، به هر حال صنوف مختلف قوانین و اعضای خاص خودشان را دارند. خانه سینما یکسری اهداف خرد صنفی وجود دارد که محقق شده، اما به واسطه مسائلی که مطرح کردم خانه سینما نتوانسته به اهداف کلان خود آنطور که می‌خواسته برسد و این را هم یادمان نرود که بودن خانه سینما بسیار بهتر از نبودن آن است، چون ما یکبار تجربه تعطیلی خانه سینما را پشت سر گذاشتیم.

در آن دوره چه اتفاقی افتاد و چه آسیبی به سینما وارد شد؟

ساده‌ترین مثال اینکه ما نمی‌توانستیم که یک فیلمنامه ساده ثبت کنیم و این پیش‌پا‌ترین اتفاقی بود که رخ داد. آسیب بزرگترش هم ورود بی‌رویه یکسری از افراد به صنوف مختلف از جمله تهیه‌کنندگی و کارگردانی بود.

آفتاب‌‌نیوز :

حوالی چهل روز پیش، همزمان با دومین جمعه ماه مهر، خبر درگذشت آتیلا پسیانی، جامعه غم‌زده هنری را غصه‌دارتر کرد و به گفته سحر دولتشاهی، پاییز را پاییزتر کرد.

 به انگیزه چهلمین روز درگذشت این هنرمند، یادی می‌کنیم از او که زندگی کردن را خوب می‌دانست و با مرگش هم همه دوستانش را گرد هم آورد.

از فاصله درگذشت پسیانی تا به امروز جامعه هنری، دوستان عزیز دیگری را به آغوش خاک سپرده است و شگفت آنکه هر جان عزیزی که می‌رود، خاطره درگذشتگان قبلی را دوباره زنده می‌کند.

اما اجازه بدهید برای آتیلا پسیانی آه و ناله نکنیم که خودش هرگز چنین مرام و مسلکی نداشت.

او در سال‌های پر شمار فعالیتش هرگز نخواست نقش قربانی را بازی کند، به شیوه خود زندگی کرد و با آنکه آثار سبک و سیاق کارهایش مورد پسند برخی از هنردوستان و هنرمندان نبود، اما هرگز به کسی باج نداد تا محبوبیتی دروغین به چنگ آورد. او برای اجرای هر اثرش به دل خود رجوع می‌کرد و آنچنان که خود گفته، بسیاری از نمایش‌هایش را با الهام از خواب‌ها، رویا‌ها و کابوس‌هایش به صحنه برد.

پسیانی اهل شو کردن نبود و علاقه‌ای نداشت تا خود را فرهیخته‌تر یا روشنفکرتر از آنچه بود، نشان دهد. او خود خود خودش بود. حتی در موقعیت‌های ساده‌ای مانند گپ و گفت‌های دوستانه، هرچند همیشه نسبت به زبان فارسی و استفاده به جای واژگان و عبارات، حساسیت زیادی داشت و در این زمینه تذکر می‌داد، اما هرگز با خشک‌اندیشی یا تعصب این کار را انجام نداد و همواره توصیه‌هایش به رعایت قواعد درست زبان فارسی، شیرین و آمیخته با طنز ویژه خودش و عموما همراه با این عبارت بود که «فارسی‌تون رو خوب کنین!»

نسبت به محیط زیست و وضعیت آب و هوا حساسیتی جدی داشت، ولی مانند یک کارشناس حرفه‌ای درباره این موضوعات اظهار نظر نمی‌کرد و به

کنش‌های فردی خود به عنوان یک شهروند مسئول بسنده می‌کرد.

سال‌ها پیش که آلودگی هوای تهران به اوج خود رسیده بود، در گفتگویی دوستانه با همان لحن طنزآمیز همیشگی‌اش گفته بود تاریخ بعد‌ها از مابه عنوان سسلسله «سخت‌جانان» یاد خواهد کرد که نه بحران بی‌آبی، نه کرونا و نه آلودگی هوا نتوانستند ما را بکشند!

در فضای حرفه‌ای نیز همواره از حق خود دفاع کرد و در دورانی که امکانات تئاتر بسیار اندک و سالن‌های نمایشی بسیار محدود بود، هرگز ژست مظلوم‌نمایی به خود نگرفت. اهل قهر کردن هم نبود، او همیشه با کار، آشتی بود و حتی زمانی که معتقد بود حقش ادا نشده، نه آه و ناله‌ای به راه انداخت و نه شکوه و شکایتی کرد. آتیلا پسیانی هرگز اهل نق زدن نبود و با تمام همتی که برای تحقق رویاهایش داشت، اما او نیز مانند هر انسان دیگری، آرزو‌هایی داشت که هرگز به آن‌ها نرسید. پسیانی دوست می‌داشت تا در برج طغرل تئاتری اجرا کند که شرایط این کار هرگز فراهم نشد.

او که همیشه از تجربه‌های تازه استقبال می‌کرد، با آغوش باز به سالن‌های تازه ساز تئاتر می‌رفت، جا‌هایی که کمتر کسی برای اجرای نمایش در آن‌ها پیشقدم می‌شد و سکوت هر سالن ناشناخته‌ای را با تئاترش می‌شکست و به تاریکی آن رنگی از نور و حیات می‌داد.

او که سال‌ها پیش گروه تئاتر «بازی» را پایه‌گذاری کرده بود، همواره آرزو داشت تا این گروه سالنی برای خود داشته باشد و بتواند به طور مرتب برنامه‌هایش را در آن اجرایی کند. با همین شوق بود که در راه‌اندازی کارگاه نمایش مجموعه تئاتر شهر مشارکتی جدی داشت. به یاد دوران نوجوانی‌اش و به سبب عِرق و علاقه‌ای که به کارگاه نمایش داشت، همین نام را برای این سالن برگزید. در قید و بند نبود که این سالن کوچک است یا بزرگ، برایش مهم بود که مکانی تازه به فضا‌های تئاتر که تا ۱۰ سال پیش بسیار محدود بود، اضافه شود.

پس از آن نیز با اجرای یک پرفورمنس، تالار استاد سمندریان تماشاخانه ایرانشهر را افتتاح کرد. مکانی که پیش از آن به عنوان سوله‌ای در مجاورت خانه هنرمندان ایران شناخته می‌شد. او خطر می‌کرد و به گسترش تئاتر می‌اندیشید و به گفته آروند دشت‌آرای، آینده را می‌دید و لابد پیش‌بینی می‌کرد که روزی همکارانش برای اجرا در همین سالن ناشناخته، مدت‌ها منتظر بمانند.

شاید پس ذهنش این بود خوب می‌شد اگر یکی از این مکان‌ها به گروه تئاتر «بازی» اختصاص داده شود، شاید در گفتگو‌های دوستانه یا معدود گفتگو‌های رسانه‌ای خود، اشاره ظریفی به این موضوع می‌کرد، اما هرگز از این بابت گله و انتقادی نداشت و همواره تاکید می‌کرد مهم این است که فضایی تازه به تئاتر اختصاص پیدا کرده است. 

آتیلا پسیانی با وجود این نامرادی‌ها هرگز به خاطر مشکلات، زندگی را متوقف نکرد. شاید همپای زمان ندوید، ولی اجازه نداد که موانع، فرصت کار را از او بگیرند. این چنین بود که در عمر نه چندان طولانی خود، فهرستی بلند بالا از تجربه‌های گوناگون ثبت کرد.

او برخلاف بعضی از ما، آداب زیستن را می‌دانست و به گواه تصاویری که از آخرین روز‌های زندگی‌اش به جای مانده، خوب بلد بود با خنده‌های از ته دل، از بی‌رحمی‌های زندگی انتقام بگیرد. شاید یادآوری این روحیه او برای امروز ما که به مشکلات گوناگون آمیخته شده، تلنگری کارساز باشد.