اپل و اینتل ممکن است دوباره وارد همکاری بزرگی شوند، اما نه به آن شکلی که برخی افراد تصور میکنند. بیش از چهار سال از توقف همکاری این دو شرکت میگذرد، زیرا اپل تصمیم گرفت پردازندههای اینتل را کنار بگذارد و به سراغ تراشههای سری M خود برود. با این حال، گزارشات منتشر شده نشان میدهند این دو شرکت در حال مذاکره برای عقد قرارداد جدیدی هستند که میتواند موجب شود اینتل در سال ۲۰۲۷ شروع به تولید نسل بعدی پردازندههای مک و آیپد کند.
طبق گفته تحلیلگری به نام مینگچی کو (Ming-Chi Kuo)، اپل بیسروصدا یک توافقنامه عدم افشای اطلاعات با اینتل امضا کرده است تا به کیت طراحی فرایند 18A که یک نوع فناوری پیشرفته تولید ۲ نانومتری محسوب میشود، دسترسی پیدا کند. البته این همکاری موجب نمیشود اینتل دوباره به طراح تراشههای اپل تبدیل شود، بلکه این شرکت تنها یک تولیدکننده قراردادی خواهد بود که پردازندههای اختصاصی کوپرتینوییها را در کنار شریک قدیمیشان یعنی TSMC میسازد.
اپل به دنبال همکاری با تولیدکنندگان بیشتری در حوزه تراشهسازی است
براساس گزارش تحلیلگر نامبرده، اپل بررسی کیت توسعه نرمافزاری 18AP 0.9.1 GA اینتل را آغاز کرده است که به مهندسان تراشه این شرکت یک چارچوب اولیه برای مدلسازی و طراحی نمونه آزمایشی تراشه پایینرده سری M ارائه میدهد. انتظار میرود این تراشه در نسلهای آینده مکبوک ایر و آیپد پرو استفاده شود. اگرچه کیت اینتل هنوز نمیتواند در ارتباط با فرایند تولید نهایی به تیم طراحی اپل کمک کند، اما برای آنها به اندازه کافی کاربردی خواهد بود تا بتوانند کارهای اولیه در این زمینه را شروع کنند. مینگچی کو افزوده است که نقطه عطف بعدی، استفاده از کیت ۱.۰/۱.۱ اینتل در سه ماهه اول سال ۲۰۲۶ خواهد بود.
اگر این فرایند با اهداف اپل در زمینه عملکرد، بهرهوری انرژی و تراکم تراشه مطابقت داشته باشد، این شرکت ساخت نسل بعدی پردازندههای سری M خود را نهایی کرده و در اواسط تا اواخر سال ۲۰۲۷ تولید انبوه آنها را با فناوری 18AP اینتل آغاز میکند. فناوری 18A اینتل براساس اولین معماری ۲ نانومتری این شرکت است که از ترانزیستورهای RibbonFET GAA (gate-all-around) و فناوری PowerVia برای تامین انرژی از قسمت پشتی تراشه استفاده میکند. این معماری به منظور افزایش عملکرد و بهرهوری انرژی طراحی شده است.
نسخه 18AP این فناوری که اپل به آن علاقه دارد، بیشتر بر بستهبندی و بهینهسازی عملکرد تمرکز دارد. این اقدام اپل در حقیقت بخشی از برنامه گستردهتر این شرکت برای تنوع بخشیدن به زنجیره تامین خود و کاهش وابستگی به یک کارخانه ریختهگری واحد است، به خصوص در بحبوحه تنشهای جهانی در حوزه نیمههادیها و درخواست مقامات برای افزایش تولیدات در ایالات متحده. کو همچنین میگوید تلاشهای اپل برای تنوع بخشیدن به کارخانههای ریختهگری با وضعیت ژئوپلیتیکی جهان و استراتژی بلندمدت آن برای ایجاد یک زنجیره تامین پایدار و چند منبعی همسو است.
اینتل ممکن است برای بازگشت به بازار، نیازمند کمک اپل باشد
عقد این قرارداد برای اینتل میتواند لحظهای تعیینکننده در طرح احیای کارخانجات ریختهگریاش باشد. پس از سالها شکست در زمینه تولید، اینتل به شدت تلاش کرده است تا از طریق بخش خدمات ریختهگری خود، اعتبارش را به عنوان یک تولیدکننده برتر تراشه بازیابد. گزارش کو نشان میدهد که بازدهی فناوری 18A اینتل بهطور پیوسته در حال بهتر شدن است و دادههای داخلی نیز حاکی از بهبود ۷ درصدی آن در هر ماه هستند، زیرا این شرکت برای تولید پردازندههای کلاینت جدیدش که سری Panther Lake نام دارند، آماده میشود. مدیران اجرایی اینتل اعلام کردهاند وضعیت تولید اکنون به بازدهی گرههای پردازشی (Node) پیشین نزدیک شده است. این گرهها با تعداد بالا پس از تنظیم اندازه قالب تولید میشدند.
اینتل قصد دارد بخش ریختهگری خود را تا سال ۲۰۲۷ به سودآوری برساند و عقد قرارداد با اپل که یکی از سختگیرترین مشتریان تراشه در جهان است، میتواند کمک بزرگی به پیشرفت این شرکت بکند. این توافق همچنین موجب میشود تا اینتل بتواند مشتریان بیشتری را که مشغول بررسی فناوریهای رده N2 شرکت TSMC هستند، به سوی خود جذب کند. به گفته تحلیلگر مذکور، تبدیل شدن اپل به مشتری بزرگ فناوری 18AP، اتفاقی است که ثابت میکند اینتل به بازار بازمیگردد؛ این همکاری نشان میدهد که غول تراشهسازی آمریکا بار دیگر میتواند در حوزه طراحی نیمههادیها با سایر شرکتها رقابت کند.
با این وجود، تصمیم نهایی هنوز به این بستگی دارد که آیا اینتل میتواند نقشهراه جاهطلبانه خود را عملی کند یا خیر. اگر کیت طراحی ۱.۰/۱.۱ که قرار است در اوایل سال ۲۰۲۶ استفاده شود، نتواند انتظارات سختگیرانه اپل در زمینه عملکرد، قدرت و تراکم تراشه را برآورده کند، این شرکت کوپرتینویی احتمالا برای ساخت تراشههای بعدی سری M خود از فرایند N2P کمپانی TSMC استفاده خواهد کرد. در حال حاضر، به نظر میرسد هردوی این شرکتها سعی میکنند خوشبین باشند.
اینتل روز به روز جاهطلبیهای خود در زمینه تولید تراشه را بیشتر میکند و اپل که همیشه چند سال جلوتر از زمان خود برای محصولاتش برنامهریزی میکند، بهزودی میتواند یک کارخانه تولیدی دومی برای پردازندههای اختصاصیاش داشته باشد. درصورتی که همهچیز طبق برنامه پیش برود، تراشههای اینتل ممکن است تا سال ۲۰۲۷ وارد مکبوکهای ایر و آیپدها شوند و لحظهای مهم را در یکی از نمادینترین همکاریهای حوزه فناوری رقم بزنند.